Tuvalet Eğitimi Mevsimi Geliyor

  Yaz geliyor diye herkes ayrı bir dert peşinde.Kimi zayıflamanın kimi bikini vucuduna kavuşmanın derdinde.Ama bir kitle var kiiii tek derdi "bez bıraktırma" :))

Burada ki testi yapıp "çocuğunuz tuvalet eğitimine hazır mı?" öğrenebilirsiniz. BlogcuAnne 'nin yazısından da kendiniz hazır mısınız bir bakın derim:) 

Biz aylar sonra tekrar tuvalet iletişimine başladık bu sefer daha yoğun.İlkinde bırakabilirdi belki ama ben erken diye korktum.Baştan beri neler yaptığımıza "tuvalet iletişimi" etiketinden bakabilirsiniz.

  Öncelikle amaç; tuvalet alışkanlığı kazandırmak! Bez bıraktırma ise bu sürecin sonunda ki kazanç sadece.Bazı çocukta bir hafta, bazısında 15-20 gün, bazılarında 3-4 ay bile sürebiliyor.Annenin sabrı çok önemli gerçekten.Yoğun ve ıslak bir dönem olucağına kendinizi alıştırmanız lazım.Böyle hassas bir dönemde kötü bir tepki vermek istemezsiniz.

  Çat diye bezi çıkartma taraftarı olmadığım için şuan sadece "iletişim" kısmındayız.Bence bu bir süreç."inat ettim dört günde öğrettim" yaklaşımına karşıyım.Her çocuk farklı ve özeldir,hepsinin öğrenme süreci ve tepkileride farklıdır.Çok kısa sürede öğretmek çocuğun durumunu düşünmeden sadece annenin rahatı için yapılan bir yöntem! 

Yapılan bazı araştırmalar ve kitaplar gösteriyor ki bu iletişime çocuk doğduğu andan itibarende başlayabilirsiniz.Benim ki gibi bir "hassas bebek" durumunda tuvalet aklınıza gelen son şey olur tabi:) Bazı araştırmalar ise erken verilen bu eğitimin zararlı olduğu konusunda ısrarlı.Doktorumuz erken başlamayın dedi yalnız iki yaş sendromu sırasında birde bunun içinde inatlaşmayın,sakin olun ve çocuğunuzu gözlemleyin o size yol gösterecektir dedi.Gerçekten büyük yada küçük çocuğun davranışlarını gözlemleyip harekete geçmek önemli.

Kuzenimin kızı 25 aylıktı,yazlıktaydık bir sabah kahvaltıdan önce "anne takma artık yeter ben büyüküm ki" dedi ve bıraktı.Bende sandım her çocuk böyle bir aydınlanma yaşıyorda bırakıyor:))

Annem kaf aralarında "sennn 18 aylıktın söylüyordun tuvaletini" diye beynime işliyor.Eskiden amerikan bez denilen kumaş,plastik o acaip şeyler kullanıldığı için daha erken bırakılıyormuş ki bu normal.Hem rahatsız bir çocuk hemde sürekli üst baş yıkama derdinde olan bir anne olunca 1,5 yaşında bez bırakmak normalmiş o zamanlar:) Ama şimdi "çişimi yapıommm totom kupkuru kalıyooo" bezleri var ohhh misss.Neresi mis ayoll 3 yaşında bezini doldurmuş bir çocukla asansöre falan bininde göreyim ben sizi:)

  Herhangi bir sağlık sorunu yoksa her çocuk bir gün o bezi bırakacak.Düşündüm de mahalle baskısı çok önemli mi? Erken bıraktırınca harika bir anne olmadığım gibi,geç bıraktırıncada ilgisiz bir anne olmam.Birde bu sebepten baskı altında hissetmeyelim dimi ama?

Ayrıca artık kreşlerin çoğu bu konuda aileye yardımcı oluyor ama bu ne kadar sağlıklı ben bilemem.Öz bakımı ve mahremi söz konusu sonuçta.

 Ben tuvalet iletişimi için ne yapıyorum;

• Erkenden bitecek diye beklentim yok.Milletin çocuğu 3 günde öğrenmiş olabilir ama 1 ayda hatta 3 ayda öğrenenler var.Her çocuğun öğrenme ve alışma süreci farklı.(bunu kendime tekrar ediyorum da)

• Anlayabileceği basitlikte bir şarkı yada hikaye yardımıyla, vücut atıklarının ne olduğunu niye tuvalete yapılması gerektiğini anlatıyorum.

• Flashcardlar ile sırasıyla ne yapıldığınıda anlatıyoruz bazen.En çok el yıkama kısmını sevdi,gidip gelip el yıkıyor.Tablet veriyorsanız da güzel uygulamalar var.

• Peluş hayvanları&oyuncak bebeklerin teker teker çişini lazımlığa yaptırıyoruz.Sonra her birini tebrik ediyoruz:)

• "çişlerrr-kakalarr tuvaleteee" yapılmaya başlanırsa hediyesinin ne olacağını anlattık.Bunun için çok istediği bir oyuncağı seçtik.Ama minik aşamalar içinde küçük bir çikolata falan verebilirim maksat motive olsun.

• Oturmak istemediğinde yada sıkıldığında asla diretmiyorum.O otururken kitap okuyalım istiyorum ama uzun durmak istemiyor bende ısrar etmiyorum.(yarım saat oturttuğunu yazanlar var ben 5 dk oturtamıyorum ya!)

• Kuru olduğunu bildiğim aralarda bezsiz dolaşmasına izin veriyorum.

• Tuvalete giderken "çişimiii yapmaya gidiyorumm,TUVALETEeee" diyorum.Hiç özelimizde kalmadı:))

• Sürekli "çiş var mı?" diye sormakta çocuğu geriyor,baskı yaratıyor.Belli aralıklarla hatta yemeklerden yarım saat kadar sonra tuvalete götürmek en iyisi.(benim gibi üşengeçseniz işiniz zor)

• Bezini değiştirirken "bak çiş yapmışsın altın ıslak" falan gibi şeyler söylüyorum.Farkındalık yaratırmış bunlar ama bakalım..

• Dışardan herhangi birinin anane,dede,teyze,komşu,arkadaş çocuğumun yanında bu konuda konuşmasına izin vermiyorum.

• Mevsimin bir önemi yok.Hatta yazın daha zor bence o sıcakta evde çocuğu nasıl tutabilirim yada kendim mis gibi havada gezmeden nasıl durabilirim:) Ev zaten sıcak,çocuk fazla giyinmeyi sevmiyor hem zaten ıslandığı gibi değiştiricem niye üşütsün ki? Böyle konularda takıntılarım yok.

• Belki günlerce minik kazaları silmek,yıkamak zorunda kalabilirim ama gözümde büyütmüyorum daha doğrusu büyütmek istemiyorum.Sabır en önemli şey bu süreçte.Ve bende sabırlı bir insan değilim.O yüzden önce kendimi eğitmem lazım "sakinnnnn sakinnn,bırak işesinnn bırak kirlensinnn,sakinnn oll,öğrenicekkk işte ommm"

  Hakikaten kolay değil ama bir bakıyorum 10 gün boyunca her yere işeyip öğrenenler,bir okuyorum 3 günün sonunda "çiş geldiii" diyenler.Başlayıp bırakanlar.Mesela eltimin kızı 2,5 yaşında ve çok güzel konuşuyordu.Çişini yapmasına rağmen ilk kaka da çok korkmuştu ve 4 ay kabız oldu,dr müdahelesi gerekti:( Ara verdiler sonra 3 yaşını geçiyordu öğrendiğinde.

  Alışkanlık kazanması zor ve inatçı bir çocuk ile bu süreç beni tahminimce biraz zorlayacak.Uyku,yemek,memeden kesme falan iyiydi de bu farklı.Neysee bakıciiz artık.

Başlayanların kazası mübarek olsun,Allah diğerlerine kolaylık ve sabır versin.Ohhh duamızıda ettik tamamız.

Bezsiz ve kupkuru totolu günler dilerim:)