24 Nisan 2015 Cuma

Parayı Sen Biriktir Anne!!!

  Oğlum henüz para kavramını anlayabilecek yaşta değil.3 yaşına geldiğinde kumbara almayı düşünüyorum.İstek,ihtiyaç kavramlarını ancak anlayacaktır sanırım.Yalnız küçücük çocuklara para kavramını zorla öğretmeye çalışmayı doğru bulmuyorum.Bunu alırsak o istediğin havuzlu evi alamayızda ne demek.Neler duydu bu kulaklar..Paramız yok,biriktirmeyi öğren sonra gelir alırız demekte her çocukta işe yarar mı tartışılır.Bugün şahit olduğum olayı anlatayım; 

- anne bunu alabilermiyiz yütfen
- paran varmı tatlım
- hayır yok ama senin var
hımm biraz pahalıymış,şuan bu kadar paramız yok tatlım
- ama istiyorum ben,alarmısın annecimm
- bak ne diyicem,paranı biriktir yeterli olduğunda gelip alalım
- ben niye biriktiriyorum?sen büyüksün annesin,sen biriktir!buraya arabayla geldik,araba parayla çalışıyor.sen az gezersen ben oyuncağımı alabilirim!!!
- ......
 
Eee annesi ne diceksin şimdi bu çocuğa? İnanırmı çocuk sende para olmadığına yada hakmı sen istediğin gibi harcarken ona biriktir demen? Gözünün önünde harcama yapıp sonra buna paramız yok demekte inandırıcılığınızı zedeler.
"Yanımda bu kadar para yok" diyen anneye oğlu "şuraya kartı sok,o zaman para geliyor,kartla alalım" diye cevap veriyor.Bilmedikleri halt yok bu yeni nesil veletlerin:)
  Yani çocuklara tasarrufu öğretmeye çalışacağımıza önce örnek olmamız lazım diye düşünüyorum."Şimdi bunu alırsak,asıl ihtiyaçlarımızı alamayız" demek daha doğru olur.Anlayabilecek yaşta çocuğa ihtiyaç,biriktirme,istek,birikim,harçlık gibi kavramlar mutlaka öğretilmeli.
  Babam bize istek-ihtiyaç listesi yaptırır ve önceliklerimizi gösterirdi.Gerçi isteyip alamadığım bir şey olmadı hiç saolsun.Gücü yettiğince her istediğimi yaptı,ehliyetimi aldığımda arabamı aldı.Okul harcını ayakkabıya verdim,tekrardan paramı verdi:)Ben pek tutumlu biri değilimdir.Ama malımın kıymetinide bilirim.(annem şuan hadee ordannn diyordur)Yalnız oğlum doğduğundan beri biriktirmeyide öğrendim:)Motivasyon kaynağım İce! Fakat aynı şekilde yetişmemize rağmen kardeşim her zaman çok tutumluydu.Küçüklüğünden beri paranın kıymetini bilir,gereksiz harcamaz.Yani eğitimle birlikte yarısıda kişinin karakteriyle alakalı..(akrep burcu olmasınında etkisi varmıki acaba)
  Uzmanlar çocuklarımıza "geciktirilmiş mutluluk" kavramını öğretmemizi söylüyor.Yani bir oyuncağı ilk istediğinde  almak yerine,belli bir miktar biriktirdikten sonra almalıymışız.Böylelikle çocuk elindekinin değerini öğrenmiş oluyormuş.Tabi çocuklar bunu 4-5 yaş civarı anlayabiliyorlarmış.Zaten 5-6 yaşlarında da "harçlık ve bütçe" kavramlarıyla tanışmalılar.Bunlar çocuklara disiplin veriyormuş efenim..
  Evebeynlik takım işi ve annenin hayır dediğine baba evet dememeli.Çoğu konuda takım olabilsekte maalesef bu konuda bir olamıyoruz.Eşim oğlanın elini attığını alıcak düzeyde.O yüzden oyuncakçılara artık beraber girmiyoruz.Ailesi çocukla vakit geçirmeyi,gezmeyi,oyuncağı vs önemseyen insanlar değilmiş.Onuda anlıyorum bir yönden oğlumun istedikleri olsun,eksik birşeyi kalmasın istiyor.Zaten sizin için çalışıyorum ben takılma diyor..Benim hem eşimi hem oğlumu dizginlemem lazım,işim sizden iki katı zor yani:(

2 yorum:

  1. Malesef karakter meselesi asla para toplayabilen bir insan olamadım 9 yaşındaki oğlumda olamadı kumbara aldık ustten attı alttan cımbızla aldı hala tutumlu olma eğitimini tamamlayamadı :) ilerisi çok daha zor olacak gibi

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. katılıyorum en çokta karakter meselesi.çoook istiyeceğim birşey için para biriktirebilirim ancak.ahh yavrum ya bende kumbaranın altından nasıl çekmeye çalışırdım:))) annem çok uğraştı benimle ama oğlum olana kadar hiiiiç tasarruflu olamadım:(

      Sil