Son zamanlarda çocuk kayıp vak'aların da ki artış ve serviste unutulan çocuklardan sonra bu konuyu daha detaylı düşünmeye başladım.
Çocukken başına buyruk bir velet oluşumdan bir kaç kez kaybolmuştum ama daha 3 yaşıma gelmeden pimpirikli annemin ev ve iş yeri telefonlarını/adreslerini bildiğim için bir mağazaya girip "ben buradayım" diye telefon açtığımı hatırlıyorum:) Bir kerede Tansaş'ın içinde kaybolmuştum ama orada annemi çığlıklarından bulmuştum..
Berkay'a evin ve iş yerinin adresini öğrettim, zamanla numaralarımızı da öğrenecektir. Zaten bu çocuklar için güvenlik saatleri burada mantıklı çünkü acil durum butonundan çocuk sizin numaranıza ulaşabiliyor,tek tuşla arama yapabiliyor. Fakat böyle bir takip sistemini çocuğa kullandırmak..yani bilemiyorum işin psikolojik yönüyle ilgili bir görüş bildirebilecek değilim ama etik bulmadığım kesin. İlk etapta yapılması gerekenleri öğretmek ve tabi mümkünse göz önünden fazla ayırmamak önemli. Ama okul ve okul gezileri var, büyüyorlar arkadaşlarıyla takılıyor ve parkta oynadığı alanlar genişliyor, kendini kısıtlanmış hissetmek istemiyor üstelik bu konuda bize artık karşı çıkmaya da başladı. "Her an dip dibe olmasak artık ben büyük bir çocuğum" dedi. Parkta "benimle şuan oynamana ihtiyacım yok burada arkadaş buldum onlarla oynayacağım sen biraz ilerde oturabilirsin bence" diyebiliyor mesela!
İlk önce kaybolursan bulunduğun yerden sakın uzaklaşma, inşaat ve köprü altı gibi ıssız yerlere gitme. Etrafta polis yoksa mutlaka yanında çocuğu olan bir kadının yanına git ve yardım iste. Daha önce kararlaştırdığımız kişiler dışında (bizde anane,dede,dayı ve kuzenim) asla kimseyle bir yere gitmemelisin. Tabi bunu örnekleme ile anlatıyoruz mesela amca olmaz,komşu olmaz,benim arkadaşım olmaz gibi. Burada amaç amcadan uzak dur demek değil ama en güvendiğin ve önceden karşılaştırdığımız isimler dışında kim olursa olsun gitme demek! Çünkü çocuklar bizim gibi düşünmüyorlar bir kere istisna yapıp oda olur,buda olur denildiğinde tanıdık bir başkasınında olabileceğini düşünecektir. O yüzden o listeyi iyice düşünüp karar vermek sonra çocuğa öğretmek lazım.
Birisi seni rahatsız ederse,elini kolunu tutarsa,seninle konuşmaya çalıştığında bağırarak yardım iste, tekme at ve sesini olanca gücünle çıkar gibi nasihat da veriyoruz tabi ki.
Şu takip cihazı olan kol saatlerinden de kullanan çok kişi tanıyorum.Acil yardım butonuyla tek kişiye ulaşabiliyor ve daha önceden sisteme kaydedilmiş 10 numara tarafından aranılabiliyormuş. Şu an düşünmüyor değilim eşimse kesinlikle istiyor. O kadar çok kayıp,kaçırılan ve servislerde unutulan çocuklar var ki ne yapacağını şaşırıyor insan. Bununla ve bedenini korumasıyla ilgili örnekler veren kitaplar almıştım. Mesela bu "Ben Herkesle Gitmem Ki" her ne kadar üstünde 5 yaş ve üstü denilse de 3 yaşın rahatça anlayabileceği tarzda güzel bir kaynak.
Aaa birde kalabalık konser yada büyük bir etkinliğe yada dağda yürüyüşe falan çıkarken çok parlak ve ayırt edilecek renkte kıyafetler giydiriyorum. Bunu da CSI dizilerinden öğrenmiştim.
Bu yandaki listeyi inceleyip eşimle konuşarak ortak karar vererek doldurduk. Dolabımızda asılı bazen hatırladıkça üstünde duruyoruz. Allah hepimizin evlatlarını esirgesin ve korusun ama ilk önce bizler her türlü önlemi almalıyız. Sosyal medyadan da soruyorum bunu "sizler ne yapıyor,nasıl önlemler alıyorsunuz" diye bir birimize yol göstermek açısından faydalı bulunuyorum. Gerçi biri "gözünün önünden ayırma yeter,çocuğuna sahip çıkarsan bir şey olmaz,çok gezme" diye mikemmel zeka ürünü bir fikir belirtmiş..
Allah kimseyi evladıyla sınamasın, büyük konuşmayalım diyorum ne diyeyim. Oğlumun okulundan da bununla ilgili konuları işlemelerini talep edeceğim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder